dorosłośc

coraz dziwniej patrze na siebie...

corazcoraz żadziej pacze...

częściej usmiecham się....

częściej jestem za...

nie widze już w ludzach tylko uśmiechu i dobra...

widzę gniew,lęk,zlo...

raz czuję się dobrze,raz źle...

patrze w przestrzeń i nie widzę już tego co kiedyś...

nie mam już tamtej wyobraźni...

marzenia też gdzieś zniknęly...

czuję jak gdybym byla bez dna...